Biznesmeni Gjergj Luca ka mbledhur banorë të një fshati në Elbasan me të cilët është bashkuar për të ndërtuar rrugën e fshatit, por ka folur i revoltuar pas ngjarjes së ndodhur në qytet ku mbeti i vrarë Pjerin Xhuvani, nga Arbër Paplekaj shoqëruesi i kreut të listës së Partisë Demokratike, Gazmend Bardhi.
Luca i gjeti banorët me flamujt e të dyja partive më të mëdha politike në vend ku edhe u revoltua, shkruan tema. Biznesmeni ju tha që të ngrenë flamurin kombëtar dhe jo të partive pasi ato iu marrin vetëm votat dhe pastaj i braktisin.
“Unë ju kam kërku për tju thënë dy fjalë për këtë moment dhe për këtë situatë që ndodhet ky vend. Mendova se do vija te ju dhe do t’ju takoja pa flamuj, dhe kam dash me bë një takim me ju pa flamuj. Por ju jeni me flamuj dhe jeni që të gjithë bashkë. Jeni të gjithë bashkë dhe unë nuk shoh asnjë lloj acarimi, asnjë lloj problem ju shof të qeshur. Ju shof pa probleme. Por më bën një gjë përshtypje: unë shof dy flamuj të mëdhenj të PS dhe shof dy flamuj të PD.
Ngreje çik dorën më lart ti se e ke lënë poshtë. Tani a ka ndonjë flamur shqiptar këtu se s’jam tu marr vesh gjë? Eee? Si gjithmonë, si gjithmonë, tashi ky flamur kaq I vogël që e mban ai fëmijë në dorë, pop se duhet me qenë ky flamur më I vogël sesa ai flamuri që mban ai miku im demokrat në dorë dhe e mban këtu? A duhet me qenë ky flamur më i madh apo këto flamur partish? Këto flamuj partish për ca punojnë? A punojnë me e zvogëlu këtë? Apo punojnë për ta rrit? Për ca punojnë këto parti?. Unë nuk punoj për ata flamuj. Unë e mbaja dorën më lart se ai i PD. Dakord? E kam mbajtur dhe kët flamurin në dorë. Po as i ka pakësuar mbajtja e flamurit tim horrat të PD, as i ka pakësuar horrat te PS, dakord? Se çdo parti është bashkim vullnetar”. ka thënë Luca.
Fjalimi i Gjergj Lucës:
Përshëndetje të gjithëve. Si jeni, a jeni mirë? Si kaluat? Mbaje fort këtë flamurin…qe ku e kemi dhe këtë demokratin
Unë e kërkova këtë takim, shumë faleminderit që keni dalë, ju këtu jeni 50-60 shtëpi sa jeni? Një pjesë e juaja është në emigrim dhe një pjesë e motrave dhe grave tuaja punojnë te unë, janë motrat e mia dhe prej këtu duket e gjithë Rozafa.
Më ka ardh ky demokrati që mban flamurin e vet dhe flamurin tim bashkë me këtë zotërinë që është kryeplak dhe mban flamurin e PS që edhe flamuri i PS është flamuri im dhe më kërkuan para ca kohëve për të bërë fshatce një rrugë. Është kështu apo jo? Kemi marrë çimenton, kemi marrë hekurin dhe unë u kam thënë ka një kusht kjo puna mund të dalim të gjithë të djathtë e të majtë për të bërë këtë rrugën? Ka qenë biseda kështu? Dhe kemi bërë ato kthesa atje dhe me ndihmën e të madhit zot të mundohemi të bëjmë edhe këtë rrugën tjetër ashtu sic kemi bërë bisedë bashkë. Kemi bërë edhe një bisedë tjetër për urën, ura, na kanë ndihmu shokët tonë…
Banorët: E bëre, faleminderit
Gjergj Luca: Faleminderit por mendojmë që prapë do ta bëjmë më të mirë. Mua më keni futur në borxh dhe me keni emocionuar me fjalët që keni thënë që kemi 30 vjet që kemi kërkuar me ardh partitë me bë urën, me bë rrugën, nuk na është përgjigjur asnjë. Faleminderit teje që ke ardh ke hap këtu dhe unë realisht kam ndihmuar dhe veten time sepse kjo rrugë ka ndihmuar motrat e mia, ka ndihmu gratë, megjithëse ju jeni pak fanatikë që nuk I qisni…por këto vajzat që kanë dalë faleminderit. Vjen furgoni përditë që i merr dhe i çon mbrapsh.
Unë ju kam kërku për tju thënë dy fjalë për këtë moment dhe për këtë situatë që ndodhet ky vend. Mendova se do vija te ju dhe do t’ju takoja pa flamuj, dhe kam dash me bë një takim me ju pa flamuj. Por ju jeni me flamuj dhe jeni që të gjithë bashkë. Jeni të gjithë bashkë dhe unë nuk shoh asnjë lloj acarimi, asnjë lloj problem ju shof të qeshur. Ju shof pa probleme. Por më bën një gjë përshtypje: unë shof dy flamuj të mëdhenj të PS dhe shof dy flamuj të PD.
Ngreje çik dorën më lart ti se e ke lënë poshtë.
Tani a ka ndonjë flamur shqiptar këtu se s’jam tu marr vesh gjë? Eee? Si gjithmonë, si gjithmonë, tashi ky flamur kaq I vogël që e mban ai fëmijë në dorë, pop se duhet me qenë ky flamur më I vogël sesa ai flamuri që mban ai miku im demokrat në dorë dhe e mban këtu? A duhet me qenë ky flamur më i madh apo këto flamur partish? Këto flamuj partish për ca punojnë? A punojnë me e zvogëlu këtë? Apo punojnë për ta rrit? Për ca punojnë këto parti?
Banorët: Për veten e vet…
Gjergj Luca: Për veten e vet. Po atëherë nëse punojnë për veten e vet dhe ju të gjithë bashkë jeni bashku me bë rrugën, me bë urën, jeni bashkuar të gjithë bashkë për me ni punën të vërtetën, ajo rrugë ësht e vërtete. Ajo rrugë është bërë me punë, është bërë me punë apo me rrena? Me dembelizëm?
Banorët: Dhe meritë keni ju…
Gjergj Luca: Nuk është problem që unë kam meritën. Unë e kam meritën te puna ime që punoj.
Banori: Ti me të parën na mirëprite, na ndihmove, bravo të qoftë…
Gjergj Luca: Ore faleminderit 100 herë po unë punoj për këtë flamur. Për këtë flamur. Për këtë Shqipni. Unë nuk punoj për ata flamuj. Unë e mbaja dorën më lart se ai i PD. Dakord? E kam mbajtur dhe kët flamurin në dorë. Po as i ka pakësuar mbajtja e flamurit tim horrat të PD, as i ka pakësuar horrat te PS, dakord? Se çdo parti është bashkim vullnetar. Dhe të gjitha partitë kanë një lider dhe pas një lideri një masë njerëzish që e fillojnë përpunimin që të vegjël. Dhe ajo masë njerëzish që jeni ju që mani flamujt e partive ju jeni ata të zhgënjymit. Sepse kanë edhe një pjesë tjetër njerëzish, lakenjt, të dyja partitë e mëdha që u rrinë nga mbrapa. Dhe ata lakenj që rrinë nga mbrapa, rrinë për të zvogëluar kët flamur liderve. Sepse sa vijnë në pushtet kapin vendet e punës për me ju grabit ju, për me na grabit ne, për me na ardh te dera mos me na lënë me punu; për të thënë jena demokrat, jena të mëdhenj. Atëherë si i bëhet këtyre partive që i mbajnë këtë rracë horrash të dyja palët rreth e përqark? Që menjëherë sapo nijnë erën e shijen e mjaltit të të dy partive turren si qentë për me ju grabit ju? Për të na grabit ne për mos me na lënë me punu?
Si i bëhet kësaj pune. O i dashur, e di që s’ka ardh kush dhe sot kam ardhur për të dhënë një mesazh dhe për të kërkuar nga ju që pas katër ditëve keni zgjedhjet dhe të zgjidhni punën dhe të vërtetën, jo flamujt. Për veten tuaj, për fëmijët tuaj për të cuar lart këtë flamur, e për të zvogëluar sa më shumë këto flamujt e partive për me I bë të vegjel krejt që të mos na e marrin ajrin. Dhe ata që i tundin më shumë flamujt janë besimtarët e idealistët më të medhenj, ose janë horrat më të mëdhenj, për të fituar privilegje.
Unë kam dalë në gjithë Shqipërinë këtë radhë, kam dalë kudo që kam pasur marrëdhënie shoqërore, vëllazërore dhe kam kërkuar te njerëzit e mi, që këtë radhë, vetëm këtë radhë, se merre njera katër vjet dhe beje rrumpallë, merre tjetra tetë vjet dhe bëje rrumpallë, merre tetë vjet dhe bëje rrumpallë; merre bashkëpunim të dyja bashkë dhe bëjë më shumë rrumpallë. Kam dalë në gjithë Shqipërinë tu fillu që nga Shkodra, që është më e dhunumja e komunizmit. Dhe në lagjet më të varfra si rreth e përreth Kishës së madhe kam shku te njerëzit. Te familjet e forta, te currët, se ju nuk i njihni siç ka dhe këtu. Dhe i kam thënë më ndihmoni këtë radhë, ndihmoni njerëzit që punojnë. Dilni njëherë në rrugë dhe votoni për të vërtetën për punën. Më kanë thënë: Luc, për kë e ke? Si për kë e kam? E kam për atë që shihni ju të vërtetë. E kam për atë që hap punë. E kam për atë që e do Shqipërinë. E kam për atë që është idealist. E kam për atë që mundohet ditë e natë për ta bërë këtë vend. Për kë ta kem tjetër? Kam ik në Lezhë, Rilë, Shënkoll, Talje, Ngurrëz, Adriatik, te calët në Patok te kolegët e mi që i kanë ngrit shtëpiat me punë, tu punu peshkatarë, jo me horllik. E u kam thënë: a do fitojë puna në këtë vend. Cila punë më kanë thënë Luc? Puna puna, se këto shpia a i keni bërë me punë a me horrllik? O Luc po ti na njeh, ke ardh ke ble peshkun historikisht tek ne. I kena bë me punë. Atëherë pse s’keni sy për ta parë punën? Pse s’keni shpirt për të pranuar të vërtetën? Që ky vend o do ndahet nga këta flamuj këtë radhë dhe të ngrejë flamurin e punës dhe të vertetës, o ky vend do iki në drejtim të paditur do kthehemi prapë të historive të qenve dhe horrave që i kanë të dy këta flamuj.
E njëni mundohet për me bë reform e mos me pas mundësi për më u taku e me pas kontakte për me mbaru punët e me zgjidh punët, e gërthet dit natë që a ka mundësi që ky vend të hapë sytë dhe të thotë: po mor vëlla këtë radhë duam punën e të vërtetën. Puna, është ajo që cojmë bukën te shpia. E vërteta ajo që ndijmë me shpirt, me zemër që e prekim me dorë. Ajo është e vërteta. Nuk është e vërteta ajo që dëgjojmë me veshë. Ajo që këta mundohen me na cakarit nga mëngjesi deri në darkë, me turtilloj horrash, e analistash për me na shkatërru, për me e bë shesh këtë vend për përsheshin e tyre.
A i bjen kështu a si bjen?
Unë erdha në moment të keq se Elbasani ky vend këtu po gjithandej dëgjojmë njerëz të acarum, njerëz të dëshpërum. Këta njerëz të acarum e të dëshpërum që këta mundohen për me na i promovu dhe këta njerëz që I dhemb shumë shpirti për këtë vend, kanë 30 vjet që nuk i ka thënë kërrkush punambarë. Kanë 30 vjet që ju cakarisin ju, cakarisin gjithë dynjanë. Ka 30 vjet apo jo. Tashti mbrëmë I thashë kryeplakut që ju ka ardh kush me ju fol. Më tha: jo. I thashë a më pranoni mua dhe filloi tu qesh. Patjetër më tha të pranojmë. Më ngel fjala këtu kur shof këta flamuj për atë zot. Dhe në këtë fshat këtu ku nuk ka ardh kërkush me ju kërku votën unë shof gjithë këta flamuj, dhe gjithë historia e këtyre flamujve që dalin dy muaj para zgjedhjeve për të treguar sa të zellshëm jemi ne te partitë zhduket humbin. Dhe për ne mbet ky flamuri këtu. Unë kam ardhur këtu me ju kërku votë për këtë Flamur. Me ju kërku për mos me e shit votën tuaj. Por me ju kërku mos me ndëgju këta horra. Por me dëgju shpirtin tuaj për me nigju të vërtetën, me pas forcë me e pa të vërtetën në sy. Dhe e vërteta është puna. Nuk është asgjë tjetër. Dhe ky vend ka për tu bë dhe ta mbaj lart këtë flamur gjithë jetën vetëm duke besuar të vërtetën, duke pranuar të vërtetën dhe duke punuar, dhe jo me prralla dhe me rrena. Për kët mesazh kam ardh. Nuk kam ardhur për ndonjë mesazh tjetër.
