Testamenti i lënë nga babai është bërë shkak i sherrit mes dy motrave, Fëllënxës dhe Mirjetës. Rasti është bërë publik në rubrikën “Shihemi në Gjyq”, ku motrat janë ballafaquar me njëra tjetrën.
Testament i lënë nga babai i vajzave në vitin 2006, vendosi të caktonte një pjesë tokash për vajzën e madhe, Fëllënxën. Kjo nuk funksionoi dhe Fëllënxa u detyrua të kthehej nga SHBA në Shqipëri e të thërriste Mirjetën në një seancë ndërmjetësimi.
Në vitin 2014 Mirjeta dhe vëllai, Sadeti, ndryshojnë testamentin e të atit. Ata e marrin babain e tyre në noteri kur asokohe vuante nga skleroza dhe ndryshojnë testamentin pa njoftuar Fëllënxën.
Gjatë debatit mes tyre ka pasur përplasje, akuza dhe batuta.
DEBATET
Fëllënxa: Në vitin 2006, babai im ka qenë me mendje të kthjellët në moshën tamam për të lënë. Meqenëse këta të dy, këtë shoqen këtu dhe atë vëllain…
Mirjeta: Unë nuk jam shoqja, po jam motra jote.
Fëllënxa: Shoqe, shoqe, për mua shoqe je ti. Unë jam njeriu i drejtë, betohem për atë Zot që s’jua kam punuar pas krahëve.
Eni Çobani: Po çfarë bëre ti, e more babain, e çove në noteri, çfarë bëre?
Fëllënxa: Babai ka ardhur në Berat në 2006 se unë jetoja atje, motra në Lushnje dhe erdhi e tha: Meqenëse djemtë kanë pasuri, kam menduar të të lë ty se këta i kam parë nga ana monetare”, mua më kishte merak dhe më la testament.
Mirjeta: Po mirë moj, edhe ne fëmijët e atij babai që të ka lënë trashëgimi ty jemi.
Fëllënxa: Je ti fëmijë e babait tim? Më merr atë që më la babai mua moj? Çfarë je ti?
Mirjeta: Po ik moj se në Amerikë je, ç’i do tokat moj? Ishte dëshira e tij se unë prindërit i kam marrë tëë jetën dhe ishte dëshirë e babait që të të linte tokën?
Fëllënxa: Atë, ti shoqe e dashur gjej vend e thuaje.
Mirjeta: Mos më thuaj shoqe mua se unë jam motra jote nuk jam shoqja.
Fëllënxa: Unë kam qenë pranë prindërve edhe kur kam qenë në Shqipëri, edhe në largësi kam qenë me zemër.
Mirjeta:Po ç’i do tokat moj motër, do i hipësh në avion e do shkosh t’i çosh në Amerikë?
Fëllënxa: Po, i dua se ishte dëshirë e babait tim për të m’i lënë mua.
Fëllënxa, për të bërë një gjest ndaj së motrës, i kërkoi të atit të shkonin në Lushnje, ku jetonte Mirjeta për të ndarë pjesën e tokës së caktuar për të, mes saj dhe motrës së vogël.
Fëllënxa: E kam ndarë me këtë shoqen. Pastaj vëllai im kishte një problem, unë për ta ndihmuar si motër e madhe, kishte një problem me lokalin në Ardenicë të Lushnjes.
Eni Çobani: Edhe toka ndodhet në Ardenicë?
Fëllënxa: Po, edhe tani se këta më nxorën fishek, ma vodhën testamentin.
Eni Çobani: Po kur e more vesh që ta prishën testamentin?
Fëllënxa: Në fund, në 2014.
Mirjeta: Po mirë moj, ishte dëshira e babait ajo, siç pati dëshirë për ty, na e la edhe neve. Moj, toka nuk merr ti motër e dashur. Hip këtu dhe shiko Stambollin, nuk merr toka ti.
Fëllënxa: Moj, mos më dërdëllit dhe mos më fol mua si e ëma e Zeqos në majë të thanës se e di çfarë të bëj apo jo?
***
Fëllënxa: Unë ia lashë që kjo të merresh pasi u bë përpjestimi, që të merrej zonja. Kjo s’më hapte telefonin dy vjet, unë i kam dërguar të gjitha, me lekë e me shpenzime ç’të donte kjo.
Eni Çobani: Po, që të regjistrohej prona në emrin tënd.
Fëllënxa: Po, tani çfarë ka ndodhur? Vëllai im dhe i asaj shoqes, shkon te Manastiri i Ardenicës, ku ne kemi dy dylym ullinj, i pret dhe i pret, i bën dru për të djegur e i shet. Unë e marr vesh nga kushërinjtë e mi, jo nga kjo. I bija telefonit, nuk e hapte.
Mirjeta: Epo unë ç’të bëja? Të lajmëroja ty, të fusja vëllanë brenda?
Fëllënxa: Moj, kur bën faj duhet ligj.
Mirjeta: Po vajta moj motër, denoncova. Ata më thanë vëllai yt i ka prerë. Më thanë është vëllai jot, çdo bësh? Unë do fusja vëllain në burg?
Fëllënxa: Po moj, vëllain në burg për fajin që bëri. Pse s’vajti të priste ullinjtë e tij ai, po preu të mitë?
