Nëse dikush na trajton keq dhe bashkëjetesa nuk është e detyrueshme, ne duhet të marrim iniciativën për të trajtuar veten në mënyrën më të mirë të mundshme: të ikim!
Largohu, distancohu, shpëto.
Ruaj shëndetin emocional, dinjitetin .
Çdo ditë takojmë njerëz me fytyra të ngrysura, të cilët nxjerrin zjarr nga goja dhe refuzojnë t’i buzëqeshin, me gjithë njerëzit që janë.
Është e sigurt se jeta është e hidhur dhe shpesh na jep disa arsye për të buzëqeshur, por kultivimi i aciditetit nuk bën gjë tjetër veçse i përkeqëson gjërat.
Ka njerëz që shajnë në trafik, në radhë kur janë në bankë, në treg, duke u ulur në një tavolinë në një bar.
Ata nuk duan të jenë mes njerëzve, por as nuk duan të jenë vetëm.
Zemërohen nëse një mik është shkarkuar në punë, por zemërohen edhe kur ky mik i telefonon.
Dhe në të njëjtën mënyrë ka njerëz që zgjohen të zemëruar dhe shkojnë për të fjetur edhe më të hidhëruar.
Sigurisht, gjithkush ka të drejtë të zgjohet siç beson, të mos ndihet i lumtur, të mos ndihet mirë dhe ta kapë me gjithë botën, çdo ditë.
Në jetë ne kemi nevojë për forcë të madhe dhe vetëm guximi që të mos u dorëzohemi vështirësive na lejon të vazhdojmë ta duam atë.
Duhet të ketë një kufi për hidhërimin, ose do të na largojë nga çdo gjë dhe çdokush që mund të na ndihmojë të buzëqeshim përsëri.
Për fat të keq, asnjëri prej nesh nuk mund të shmangë përplasjen me humorin e keq të të tjerëve, takimin me ata që hedhin shigjetat e helmuara, të cilët janë të pasjellshëm pa asnjë arsye.
Në luftë me botën, këta njerëz do të përpiqen të përhapin pakënaqësi kudo që të shkojnë, sepse ata nuk mund të jenë të lumtur dhe nuk mund të durojnë lumturinë e të tjerëve.
Prandaj na takon të mos lejojmë që të goditemi nga shigjetat e tyre, të mos biemi dhe të mos zhytemi në stuhitë e tyre.
Nuk është e lehtë të jetosh me ata që vetëm dinë të jenë të vështirë dhe të pasjellshëm për të gjithë dhe askush nuk meriton të jetë objektivi i agresioneve që nuk kanë të bëjnë fare me jetën e tij.
