Nga Bronnie Ware
Per shume vite punova ne kujdesin ndaj njerezve ne fund te jetes . Pacientet e mi ishin ata qe ishin kthyer ne shtepi per te vdekur . Momente te veçanta dhe te jashtezakonshme kemi ndare . Une isha me ta per 3 deri 12 javet e fundit te jetes se tyre .
Njerëzit maturohen shumë kur janë te ballafaquar me vdekshmërinë e tyre. Kam mësuar qe kurrë të mos nënvlerësoj kapacitetin e dikujt për t’u maturuar . Disa ndryshime ishin fenomenale. Secili/a përjetoi një shumëllojshmëri emocionesh siç pritet, mohim, frike, zemërim, pendim,më shumë akoma mohim dhe përfundimisht pranim. Çdo pacient/e gjeti paqen e vet perpara se te ikte , çdo njëri/a prej tyre.
Kur u pyetën për çdo keqardhje që ata kishin apo diçka ata do të bënin ndryshe, tema të përbashkëta dolën shpesh e me shpesh. Këtu janë pesë më të zakonshmet:
1. Do kisha dashur te kisha guximin për të jetuar një jetë te vërtetë sipas jetes time , jo jeten qe të tjerët pritnin nga une.
Ky ishte pendimi më i zakonshëm i të gjithave. Kur njerëzit e kuptojnë se jeta e tyre është pothuajse e mbaruar dhe shikojnë mbrapa ne kohe me qartesi në të, është e lehtë për të parë se sa ëndrrat kanë shkuar pa u plotësuar. Shumica e njerëzve nuk e kishte realizuar as gjysmën e ëndrrave të tyre dhe kishin për të vdekur duke e ditur se kjo ishte për shkak të zgjedhjeve që kishin bërë, ose qe nuk kishin bërë.
Është shumë e rëndësishme që të përpiqeni dhe te permbushni të paktën disa prej ëndrrave tuaja gjatë jetes. Ne momentin që ju humbni shëndetin, është shumë vonë. Shëndeti sjell një liri qe shumë pak e kuptojnë, derisa nuk e kanë më atë.
2. Do kisha dashur të mos kisha punuar aq shumë.
Kjo erdhi nga çdo pacient mashkull që kam ushqyer. Atyre u mungonte koha e vogëlisë së fëmijëve të tyre dhe shoqëria e partneres së tyre. Gratë gjithashtu folën për këtë keqardhje. Por si shumica që ishin nga një brez i vjetër, shumë nga pacientët femra kanë qënë shtëpiake. Të gjithë burrat për të cilët jam kujdesur , kishin thellësisht keqardhje qe kishin shpenzuar aq shumë nga jeta në punën rutine të ekzistencës së tyre.
Duke thjeshtuar stilin e jetës tuaj dhe duke bërë zgjedhje të vetëdijshme gjatë rrugës, është e mundur që mos të keni nevojë të ardhurat për shpenzimet që ju mendoni se duhet të bëni. Dhe duke krijuar më shumë hapësirë në jetën tuaj, ju bëheni më të lumtur dhe më të hapur ndaj mundësive të reja, ato më të përshtatshme për stilin e jetës tuaj të re.
3. Do kisha dashur te kisha patur guximin për të shprehur ndjenjat e mia.
Shumë njerëz ndrydhën ndjenjat e tyre në mënyrë që të mbajnë paqen me të tjerët. Si rezultat, ata u përshtatën në një ekzistencë mediokre dhe kurrë nuk u bënë ata që mund të bëheshin. Shumë pakënaqësi të zhvilluara në lidhje me hidhërimin dhe pendesën që ata patën si rezultat i kësaj.
Ne nuk mund të kontrollojmë reagimin e të tjerëve. Megjithatë, edhe pse njerëzit mund të reagojnë në fillim kur ju ndryshoni mënyrën që flisni , duke folur ndershmërisht , në fund kjo e ngre marrëdhënien në një nivel krejt të ri dhe të shëndetshëm. Ose kjo ndodh , ose në të kundërt ju lehtëson një marrëdhënie të sëmurë të jetës tuaj.Në të dyja rastet , ju dilni të fituar.
4.Do kisha dashur të qëndroja në kontakt me miqtë e mi.
Shpesh ata nuk do ta kuptonin vërtetë të kuptojnë vlerën e madhe të miqtë të vjetër deri në javët e tyre të fundit dhe nuk ishte gjithmonë e mundur për t’i rigjetur ata/o. Shumë prej tyre ishin marrë aq shumë me jetën e vet sa që kishin lënë miqësi te vyera te humbnin gjatë viteve. Ka pasur shumë keqardhje të thella që nuk i kanë dhënë miqësive kohën dhe përpjekjet që meritonin. Gjithkush ka mall per miqtë e vet kur është ne fund te jetës.
Është e zakonshme për këdo në një mënyrë shumë të zënë jetese , të lërë miqësinë të shkojë. Por kur ju ballafaqoheni me fundin tuaj që afrohet, detajet fizike të jetës janë pa rëndësi. Njerëzit duan të rregullojnë çështjet e tyre financiare në mënyrë nëse munden. Por nuk është paraja apo statusi që ka rëndësinë e vërtetë për ta. Ata duan të kenë gjërat në rregull më shumë për të mirën e njerëzve që duan. Zakonisht megjithatë , ata janë shumë të merakosur dhe të shqetësuar për tu kujdesur për këtë qëllim. E gjitha perfundon tek dashuria dhe marrëdhënia në fund. Kjo është e gjitha që mbetet në javët e fundit, dashuri dhe marrëdhënie.
5.Do kisha dashur që ta kisha lënë veten të isha më i lumtur.
Kjo është një gjë çuditërisht e zakonshme. Shumë nuk e kuptojnë deri sa vjen fundi që lumturia është një zgjedhje. Ata kishin qëndruar të mbërthyer në modelet e vjetra dhe shprehitë. E ashtuquajtura ‘rehati’ e zakonshme qe mbush emocionet e tyre, si dhe jetën e tyre fizike. Frika e ndryshimit i kishte bërë që të pretendonin ndaj të tjerëve, dhe ndaj vetes , se ata ishin të kënaqur. Kur thellë brenda vetes së tyre , atyre u mungonte që të qeshnin me zemër dhe të kishin marrëzi në jetën e tyre përsëri.
Kur ju jeni në shtratin tuaj te fundit , ajo çfarë të tjerët mendojnë për ju është shumë larg nga mendja juaj. Sa e mrekullueshme të jesh në gjendje për të lënë veten të lirë dhe për të buzëqeshur përsëri, shumë kohë përpara se të jeni duke vdekur.
Jeta është një zgjedhje. Kjo është JETA juaj. Zgjidhni me vetëdije, zgjidhni me mençuri, zgjidhni me ndershmëri. Zgjidhni lumturinë.
