Ju nënat e Progonatit , moj të mirat nëna ,
Të thjeshta punëtore , duart të argjenta ,
Ju na keni rritur , me shumë mundime ,
Ndaj për juve sot , kujton zemra ime .
Juve na mëkuat , me qumësht , me bukë ,
Me ujin e gurrës , me djathin e butë ,
Me gjalpë dybeku , me dhallën e ftohtë ,
me gjizë, me qepë , bukë misri të ngrohtë .
Për nënat e shtrenjta , na merr malli shumë ,
Mall që vjen e rritet , e bëhet si lumë ,
Dashuri e nënës dhe përkëdhelitë ,
Nuk mund të harrohen , me to jemi rritë .
Sa herë kemi halle , sa herë na merr malli ,
Ku je nëna ime , ku je nënë xhani ,
Duam të vëmë kokën në prehrin tuaj ,
Të na përkëdhelni , ne t’ju puthim duart .
Si të gjitha nënat , dhe ti nëna ime ,
Shpesh na kini falur , kur bënim gabime ,
Ju na këshillonit , me të ëmblat fjalë ,
Se zemra e nënës , din vetëm të falë .
Jam duke ju parë , duke ju shikuar ,
Kur shkonit në punë , me djepin ngarkuar ,
Në arë e në stan , bashkë me burrat tuaj ,
Kur ktheheni nga puna , me shtiza në duar .
S’ka fjalë më të bukur, se sa fjala nënë ,
E ngrohtë si dielli , e bukur si hënë ,
S’ka zë më të ëmbël se sa zëri i nënës ,
Si këngë e bilbilit , si këngë e thëllëzës .
Gjithmonë do t’ju duam , do t’ju respektojmë ,
Ju që jeni gjallë dhe ato që s’rrojnë ,
Ju kujtojmë me mall , me shumë dashuri ,
Para emrit Nënë , të gjithë jemi fëmijë .
Për nënat e Fshatit , nderim jetë e mot ,
Nga bijtë e bijat , kudo nëpër botë ,
Djemtë dhe vajzat tuaja, kudo që jetojnë ,
Nënat dhe Progonatin , kurrë si harrojnë .
Shkruar nga Vladimir Danaj
