Një burrë dhe një grua të ndarë nga lufta. Ai serb ajo kosovare.
Ai e kërkon atë për vite me radhë midis refugjatëve të shpërndarë nëpër Evropë, sepse ia premtoi asaj.
Ajo e pret atë, duke u ulur në një cep të botës, sepse të presësh për të është e vetmja gjë që mund të bëjë. Por ndonjëherë fati i kthen njerëzit në “letra të dërguara në kohën e gabuar”.
Kjo është historia e dhimbshme e dashurisë që shkrimtarja shqiptare, që jeton tashmë prej vitesh në Itali, Anilda Ibrahimi pati shkruar në libër 10 vite më parë e që sot në 10-vjetorin e botimit është përkthyer edhe në serbisht. Lajmin për këtë e dha vetë autorja në një postim në Instagram.
“L’amore e gli stracci del tempo” (Dashuria dhe rreckat e kohës) titullohet libri i Ibrahimit, i cili tregon një histori të gjallë dhe të sinqertë miqësish që zgjasin një jetë, humbjesh dhe shprese, të fëmijëve të luftës dhe prindërve të tyre të shumtë.
Një roman që prek thellë… Herën e parë që serbi Zlatan sheh shqiptaren Ajkuna ai tronditet nga ajo, pa e ditur se ajo shumë shpejt do bëhej qendra e jetës së tij.
Ata rriten së bashku në Prishtinë, në të njëjtën shtëpi, edhe pse ai është serb dhe ajo është shqiptare kosovare. Baballarët e tyre, Milos dhe Besor, ndajnë një pasion për mjekësinë dhe për poezitë e Charles Simic. Nënat e tyre, Slavica dhe Donika diskutonin gjithmonë se si të bëjnë speca turshi dhe detaje të disa baladave, një trashëgimi e përbashkët e popujve të Ballkanit.
Midis festimeve të Vitit të Ri dhe të shtënave guerile, Ajkuna dhe Zlatan i premtojnë njëri tjetrit dashuri të përjetshme. Sidoqoftë, historia i ndan ato: ai ushtar, ajo refugjate.
Ajkuna e gjen veten në Zvicër, ku lind Sarën. Zlatan përfundon në Itali, ku takohet me Ines. Një vajzë e imët, me flokë të drejtë, ashtu si Ajkuna.
Në një rrëfim alternativ, subjekti i romanit ndjek jetën e dy protagonistëve. Libri ndërkohë po ekranizohet në Itali, projekt për të cilin po punonte i ndjeri Gjergj Xhuvani.
Pak mbi autoren…
Anilda Ibrahimi ka lindur në Vlorë më 1972. Studioi për Letërsi në Fakultetin Histori-Filologjisë në Universitetin e Tiranës dhe më 1993 u largua nga Shqipëria, fillimisht në Zvicër dhe pastaj në Itali, në Romë ku jeton me familjen. Në Itali ka punuar në Komisionin Italian për Refugjatët ku është marrë me të drejtat e njeriut deri në 2003.
Ka realizuar projekte kulturore, duke kuruar në veçanti antologjitë dhe përmbledhjet poetike të autorëve ballkanikë dhe mesdhetarë. Romani i saj i parë është “E kuqe si nusja”, botuar nga Einaudi në vitin 2008, me të cilin është vlerësuar dhe me çmimet “Edoardo Kihlgren”, “Corrado Alvaro”, “Giuseppe Antonio Arena” etj. Më pas boton “Dashuria dhe rreckat e kohës”. Në vitin 2012 botoi “Nuk është ëmbëlsi” dhe “Il tuo nome è una promessa në vitin 2017.
