Poezi nga Ernest Koliqi. Ju qi keqas t’vorrosun keq flêni nder murrâna mbi shpate t’pjerrta a n’pyje, n’breg deti ase n’breg lumi, deshmor‘, q’êmën t’lavdishem keni thadrue n’gojdhâna, nën dhé me gjak t’uej t’rîmun idhnín nuk u a shuen gjumi. Ju qi n’vorre t’vetmueme keq flêni e nuk pushoni e as deka varrz e shtatit […]
Mbyllni dyert e portat, ju gra e vajza të brishta, Shtrihuni pak dhe puthni jastëkët në faqe, Ju jini vërtet me nerva të gjitha. Më pritni, do t’ju lë nëpër pragje Veç nga një tufë me vargje. Dhe mbase me vargjet qetësoheni nga nervat Dhe mbase një shi vjen me mua T’ju nanurisë me ison
TI MOJ LABËRIA IME Ti moj Labëria ime Vendi bekuar nga zoti Si në vaj , e ligjërime Vargjet derdh, si pika loti Ti moj Labëria ime Mbi cdo gurë, një histori Aty ku gjysmën e zëmrës E kam lënë, kujtim për ty Ti moj Labëria ime Vendi im i fëmijërisë Kur nëna ligjet i
Xhaxho Plaku -“VETËM UNË DHE SOFONI”- ***************************** Ah moj Evropë që ju deshëm kaq shumë . Po nuk dimë nga hilet dhe s’nxorrëm mësim . Tridhjetë vjetë përpjekje na shkuan në lumë . Dhe tani kërkojmë ku u sollëm gabim . **************************** Ndryshuam sistemin e diktaturën rrëzuam . Me anije gërdalla u nisëm për te
E KEQJA ECEN NE GEN Çdo qelizë e qënies tënde Kullon veç perversitet e keqe ngjizur prej rrënje Gënjeshtra dhe falsitet ! Ti je thjesht Makro-perversi Prej aty gjithçka zë fillë Përdhos nderin e çdo francezi Porse je i lindur një i tillë. S’mund të bëj si skile vjetër Një adoleshent n’moshë të thyer Kur