Më në fund mora vendimin Vendosa te thyej “frikën” Do shkruaj nja dy-tre vargje Për të bukurën Monikën Për Monikën e Ilirit Kush e njeh zonjën e par Vashëz e lindur në Dibër Dhe shkoi nuse në Skrapar Pa ju futën politikës Si kërmilli me zvarritje Dhe se di se si e qysh Ata patën […]
S’KA FJALË MË TË BUKUR, SE “TË DUA” Me buzëqeshje, më provokon, Sikur të isha, shkëmb në mal, Por, kur ngadalë, gjirin zbulon, Po më shkrinë, se jam djalë… Si një djalë, vërtetë unë jam, Dhe larg sado, nga ti të jem, Zjarri yt, si zheg më ngjanë, Dhe si vullkan, kur shpërthen… Kur shpërthen,
S’ka fjalë më të bukur, se “Të dua” – Nga Petro L. Sotta (Krijuesit e Labërisë) Read More »
S’më intereson kush do hipi, Në karrige-në pushtet, por dua që gjithë gurët, të venë në vendin e vet! S’më intereson Edi Rama, as Lulashi-as Monika, po Ligji dhe Kushtetuta, ku mbështetet Republika! Më duhet veç Shqipëria, që ka shkuar për ibret, dhe dita kur Drejtësia, këtu do të shpallet Mbret! Dua veç që Shqipëria,
Malli djeg e përvëlon Mbushur plot me ngashërim Një nga një lotet pikojn Vec e di ky shpirti imë Aty ku kam lindur unë Në malet me trëndelin Aty bie shpesh në gjumë Aty le ta mbyll dhe synë Labëri çika stëralli Ikem largë e në kurbet Se kështu na zuri halli Këtu jo nuk
KUJTESË Hej, ti, adoleshent, Ti, që të rrëmben liria. Bir i moshës më të shenjtë, Hidh një sy nga poezia. Edhe ti nxenës gjimnazi I prirur për dashuri. Ndjenjën nxirre nga kafazi, Nis, e shkruaj poezi. Ti, student i diplomuar Që në jetë sapo ke dalë, Pa poezinë e bekuar, Udha do të bëhet mal.