LE TË GUXOJË RAMA TË IKË!
Dialogu i radhës mes Sali Berishës
dhe qytetarit dixhital, Zike Pallaskës
————————-
Nis me një zile në zyrën e Sali Berishës
Berisha: “Alo? Kush jeni ju, qy mundeni me më telefonue?”
Zikja: “Ai, zoti Berisha! Ai! I famshmi! Qytetari dixhitalb!”
“Ah, Zike Pallaska! Ta kam njoftë gjuhën. Vetëm ti thue dixhitalb në vend të dixhital.”
“E kam thënë njëherë e nuk e ndërroj. Nuk ndërrojmë ne të dy.”
“Nuk harron me më telefonue, kuptonapojò.”
“Vetë ma keni dhënë numrin e telefonit, kështu që… Kam qejf gjithmonë t’ju intervistoj.”
“ Me kënaqësi. Doni prapë me e botue intervistën?”
“Kështu them.”
“Atëherë unë po të japi përgjigjet e ti, ma vonë, mendohu dhe formulo pyetjet qy u shkojnë atyne përgjigjeve. Kështu e baj me të gjithë, kuptonapojò.”
“E di po nuk po jua respektojnë më atë zakon. Ju ndoqa dy orë mbrëmë në tv-Klan. Tek Opinioni.”
“Ah më bahet qejfi. “
“Kur delni ju në publik, zoti Berisha, unë kënaqem. Marr një laps e të thënat tuaja më të bukura i mbaj shënim… Për brezat që vijnë. Që ata të na zilepsen për burrat historikë që kishim në krye pas 1990.”
“E çka mbajte shënim mbramë?”
“Plot! Nuk numërohen.”
“Thuej nji, kuptonapojò.”
“Ishin shumë. Ishte ajo që thatë se Shqipëria jonë ishte e vetmja në botë kundër embargos së naftës dhe pastaj kur e zhvilluat temën doli se për thyerjen e embargos na e kalonte Rumania… Më pëlqeu ajo tjetra që thatë se ‘Demokracia që ndërtuem është e randësishme, por ma të rëndësishme, përmbi demokracinë duhet të jenë themelet e saj!’ Që sot këtë shprehje e kam në murin e dhomës time… Brezat nuk do ta kuptojnë kurrë demokracinë që ndërtuat ju. Ata nuk do ta kuptojnë se si e qysh në vitet tona themelet e një ndërtese ishin përmbi ndërtesën!… Më pëlqeu tmerrësisht shumë, pastaj, kur e futët në fund të dheut kryeministrin e sotëm, që mezi kishte pritur që mandatet e djegura të Opozitës, t’i shpinte menjëherë në KQZ! Me ngut! Me vrap! Pra, e bëtë rrezil që ai kish bashkëpunuar megjithë zjarrin e shpirtit të përmbushte dëshirat tuaja për djegjen. Ju vetë, po të ishit në vend të tij, – theksuat, – nuk do t’i dorëzonit menjëherë. Do t’i dorëzonit pas një muaji. Bile caktuat edhe orën: deri më dymbëdhjetë. Pas një muaji, më dymbëdhjetë, thatë!”
“ Yyyy!… Më vjen mirë që të paska pëlqye, kuptonapojò.”
“ Po po. Shumë! Dhe këtu dua t’ju pyes: juve kishit shpresë që Rama nuk do t’i përcillte mandatet tuaja të djegura për aprovim?”
“Nuk na e merrte mendja që ai mezi paskish pritë! Ti e ke pa se sa e kanë dënue miqtë tanë ndërkombëtarë djegjen e mandateve. Dhe me të drejtë! Nuk mund të djegësh menjëherë sapo…”
“Po, po zoti Berisha. Mund t’i kishte mbajtur dhe një muaj.”
“Pa tjetër, zoti Pallaska!”
“T’i mbante! Mirë thoni ju! Deri ora dymbëdhjetë në fund të muajit! Them se mund t’i mbante dhe nja dy orë më shumë se muaji, dreqi ta marrë!”
“Jooo! Ora 12 ishte mjaft! Mos e teprojmë, kuptonapojò.”
“Dhe një pyetje tjetër, zoti Berisha… Pashë një përleshje të protestuesve tuaj me policinë. Protestuesit deshin me ça kordonin e policisë, policët i mbanin. Këta tuajt shtynin policinë dhe ulurinin.”
“Me të drejtë, Zike. Zemërimi i popullit ka arritur kufij të paimagjinueshëm, kuptonapojò.”
“Ju deshit… Protestuesit deshin… të hynin në parlament, brenda në godinë.”
“Pse të mos hynin?!”
“Po ishte mesnatë, zoti Berisha! Aty brenda nuk kishte njeri! Ç’do të bënin ata në sallën bosh?!”
“Yyyyyyy!… Nuk e di, nuk qëllova të jem në mbledhjen e të dëgjoja udhëzimet që u dhanë. Unë, kuptonapojo, nuk dua të merrem me zemërimet e njanit, apo tjetrit.”
“Se duket ashiqare që shefat u thonë militantëve të zemëruar që duhet të luftojnë të hyjnë, por siç duket, nuk i udhëzojnë më tej çfarë duhet të bëjnë në sallë! Pse t’i shpenzojnë udhëzimet kot?! Se e dijnë që protestuesit nuk do t’i lejojnë forcat e policisë të hyjnë.”
“Po, sigurisht. Policia duhet të jetë në krye të detyrës!”
“I kam vënë re që nganjëherë protestuesit tufitojnë. Kordoni i policëve çahet…”
“Hm! Çahet sepse mes tyre ka maskarenj. Ka policë individë që marrin porosi direkt nga Narkokryeministri!”
“Pra, kur ju, zoti Sali, shihni tek ndeshen protestuesit me kordonin e policëve, shty ata, godit këta, duket si një ndeshje e madhe, për jetë a vdekje. Protestuesit vërsulen, policët i përmbajnë!… E ashtu ngjeshur, hundë më hundë e dhëmb për dhëmb, ndeshja vazhdon. Ju, zoti Berisha, bëni tifo për policët?”
“Pa tjetër! Unë, zoti Basha, zonja Kryemadhi, urojmë që në atë duel të egër të fitojnë policët. Pa tjetër! Edhe ata, bij nënash janë. Kjo asht detyra e çdo policie në botë, kuptonapojò!”
“Por ka mes tyre…”
“Ka, Zike, ka! Kur lëshojnë gazin lotësjellës, mue ma shumë më dalin lotët nga shpirti, se nga sytë.”
“Ju kam parë kur i fshini sytë dhe faqet. Ju duhet të jeni i vetmi burrë shteti në histori, i vetmi President i një vendi, që jeni dëbuar me gaz lotësjellës!”
“Po, po më vjen mirë që do të mbahem mend për këtë! A e din, ti, zoti Pallaska, çfarë gazi asht ai? I papranueshëm! Kriminal! Si mund të hidhet ai gaz mbi njerëzit?! Kualiteti i gazit është nga më të rrezikshmit. Në Evropë nuk e përdorin ma atë lloj gazi!”
“Po për atë të shkretë Evropë po përpiqemi, o zoti Berisha. Kur të futemi atje, do të arrihen shumë standarte, por edhe gazin do ta kemi më në fund… Unë vetë do të udhëhiqja një lëvizje popullore me thirrjet “E duam gazin lotësjellës si tërë Evropa! E duam! E duam!”
“Tash më duhet ta mbyll bisedën me ju se më asht mbushë zyra me njerëz që u vlon tërbimi, për përleshjen paqësore që vjen… Këta nuk do të ndalen kurrë, kurrë, kurrë!… Kurrë, pa dhanë dorëheqjen Rama!”
“Faleminderit për bisedën, zoti Berisha! Ju keni qenë idhulli im në këtë copë jete që më qëlloi me ju… Edhe një fjalë për ikjen e Ramës… Nuk e dij a e keni marrë vesh se në qarqe të besueshme flitet se… Rama po e le detyrën!”
“Vërteeeet!.. Cfarë je tue thanë?!… Po tash sapo ju a dëshmova që ai asht njeriu ma negativ që kam njoftë? Vërtet do ta len zyyyyrën?! Kjo asht katastrofë! Hë, maskarai… Le të guxojn! Kërkon me sabotue tërbimin popullor! Po ne, mezi… Tërë këto vite e ka mashtrue Bashën tim. i poshtri ban, gjithmonë ashtu si don Basha! Fuck!”
