Studioja e programit të dashur “E Diela Shqiptare” në Tv Klan priti në rubrikën e “Ka Një Mesazh Për Ty” një histori të pazakontë. Veronika, është një vajzë arabe, lindur në Itali nga dy prindër arabë dhe e rritur nga një familje shqiptare.
Arsyeja e kësaj ishte sepse e ëma u largua kur vajza ishte fare e vogël, i ati nuk mundej ta rriste i vetëm dhe kur ajo ishte vetëm 7-ditëshe, përfundoi në familjen e Bedries.
Ardit Gjebrea: Ti e ke takuar ndonjëherë mamin biologjike?
Veronika: Jo, asnjëherë. Babin po, gjyshërit po.
Ardit Gjebrea: Ku jetojnë ata? Jetojnë aty afër?
Veronika: Po, tek e njëjta lagje.
Ardit Gjebrea: Në çfarë qyteti jetoni ju në Itali?
Ardit Gjebrea: Aty jeton edhe babai yt biologjik. E ke pyetur ndonjëherë babin për mamin?
Ardit Gjebrea: Çfarë thotë?
Veronika: Po deshe ta takosh, ikim, por unë nuk e kam takuar ndonjëherë.
Ardit Gjebrea: Ti nuk do që ta takosh?
Ardit Gjebrea: Nuk je kureshtare?
Veronika: Të them të drejtën jo. Mami më thotë “ikim ta takojmë, është mamaja jote, të ka lindur”.
Bedria: Atje më tha një djalë: “Bedrie është një grua që ka restorant dhe ka nevojë për punë”. Unë i thashë: “unë nuk punoj dot nga duart, megjithatë unë do shkoj”. E quanin Suzana. I thashë: “Suzana unë nuk punoj, dot edhe i tregova duart. Asaj i erdhi keq për mua dhe mbajtëm miqësinë, më vinte, i shkoja.
Bedria: Ato ishin me origjinë arabe, por kishin vite në Itali.
Ardit Gjebrea: Suzana ishte me origjinë arabe?
Bedria: Po ishin arabë dhe kishin restorant në Monza. Kur shkova para restorantit, gjej të ëmën e Suzanës me karrocë edhe gocën e vogël në karrocë. Edhe i thashë: Irena, po goca? Po ka lindur Nadia, po Nadia ka ikur edhe la gocën. Mua m’u duk Ardit sikur ishte goca ime.
Ardit Gjebrea: Si ka mundësi?
Bedria: Nuk e di! Është një Zot lart. Doja ta merrja në krahë po ato nuk lejojnë fëmijët tani ti kapësh dhe i putha vetëm duart. Edhe ajo më tha mua “e kemi të vështirë për ta rritur, unë e sëmurë, Suzana ka restorantin, edhe nuk e di më tha, do ta japim në ndonjë vend që ta rrisin”. Mua m’u ngul një thikë në zemër zoti Ardit dhe ika në shtëpi.
Bedria: I thashë burrit, mbesës së Suzanës i ka ikur e ëma, e ka lënë s’ka kush ta rrisë. M’u duk sikur ndieja për atë. A ta marr? A më ndihmoni? Burri nuk më tha “jo” zoti Ardit.
Bedrie: Kur erdha në Shqipëri, më shihnin shumë keq, kudo që ikja, në autobus, në dyqan. Kurse babai im ishte 102 vjeç dhe më la një amanet e më tha që: “Këtë vajzë rrite e kthehu në vendin tënd”. Unë vajzën e rrita, por kur ishte 7 vjeçe u fut asistenca sociale. Donin ta merrnin, “ku është i ati, ku është e ëma, pse fle këtu?”, unë s’kisha dokumente. Nuk kam lënë psikologe të komunave, arrita dhe në gjykatë e i thashë: Çfarë po bëj? Po rris një fëmijë. Nuk është pasuria për t’i dhënë kësaj fëmije. Po i jap dashuri”. Të gjithë u trembën që do ta merrte asistenca sociale, unë i bëra shumë ballë, pa dokumente, vetëm me dashurinë dhe unë e kam sot 21 vjeçe. Jam shumë e lumtur me familjen.
Ardit Gjebrea: Cili ishte momenti kur i ke treguar Veronikës që nuk është vajza jote?
Bedrie: Ka qenë vetëm tre vjeçe.
Bedrie: Më thoshin të gjithë “mos i trego”, por unë nuk mbaj dot gjë, i dua drejt. Ishte tre vjeçe, e thirra te divani dhe i thashë” Veronika, unë jam mamaja jote, por nuk jam e vërteta. Mamaja e vërtetë quhet Nadia, por unë jam ajo që të kam rritur dhe unë do jem mamaja jote”. Ajo hyri në kuzhinë, qau dhe u kthye mbrapsht, m’u hodh në qafë. Që atë ditë ajo u rrit e lirë, sido që të flisnin njerëzit nga mbrapa, ajo e dinte të vërtetën dhe nuk i bënte përshtypje.
Pikërisht ky është edhe momenti kur Veronika shfaqet në ekran dhe Bedria nuk e pret aspak, por entuziazmohet thellësisht, duke treguar sërish sa të fortë e kanë lidhjen mes tyre.
Veronika: Dua të të falënderoj që më ke rritur, edhe pse e sëmurë, kur të thoshin që duhej të rrije atje, ti ktheheshe gjithnjë në darkë në shtëpi që mos të më lije mua vetëm sepse isha shumë, shumë e vogël dhe të dua shumë./tvklan.al/
