Ka një vend të paqt fshehur brenda ndjenjës njerzore, një shpirt të paqt që i bën hije gjithckaje.
Nga pulsimet e kraharorit ujiten ditët që do të vijnë, e nëpër rrugëtime vonesat e tyre nuk bëjnë zë por gulcasin. Sa pak paqe, sa shumë ndjenja! Mungesa e shpirtrave trondit botën, zgjon nga gjumi harresën. Hyj shpesh në botën e psherëtimave marr brenda shpirtit lot te that, i mbështjell fort në grushtin e dorës dhe frymën j’ua mar.
Edhe unë përsëri do të jem unë së bashku me atë që jam unë, as e ndrydhur, as e ngujuar, as e mashtruar, por vetëm
UNË!
Anila Ahmataj
Loading...
