Ndërkohë kjo mbyllje si pasoje e pandemisë, ka prekur kryesisht edhe këngëtarët dhe artistët të cilët punojnë në klubet e natës,
Këngëtari Stefi Prifti ka reaguar ashpër ndaj vendimeve të qeverisë, duke theksuar që nuk është ndihmuar aspak nga shteti dhe nuk ka marrë as edhe një pagë lufte.
Këngëtari shkruan se artistët që janë të vetëpunësuar, ndryshe nga ata që punojnë në shtet, janë përjashtuar nga ç’do lloj ndihme apo pakete qeveritare, qofte kjo edhe rroge lufte.
“Cfare ndryshon ndermjet nje fasonerie me 300 apo 400 punenjes me nje lokal ku kendohet?
Raste per te bere krahasime te ketij dy standartizimi me problemin ka mjaft, por kjo nuk eshte me e rendesishmja, ka edhe zgjidhje alternative…! Me e keqja nga gjithcka tjeter per mua eshte PERJASHTIMI..! Te ndihesh i perjashtuar dhe krejtesisht jashte vemendjes te nje qeverie, te qeverise tende ne fund te fundit, duhet ti besh pyetjen vetes: cfare kam bere? Mos ndoshta profesioni yne, ne kengetaret dhe artistet e vetepunesuar nuk jemi te denje per te pasur pak vemendje dhe jo perjashtim, injorim te drejtash, deri ne fjali, si, “rini urte ju e mos flisni..”!!”- shkruan këngëtari.
Postimi i plotë
Tre muaj e gjysem pa pune! Artistet e vetepunesuar, ndryshe nga ata qe punojne ne shtet, te perjashtuar nga c’do lloj ndihme apo pakete qeveritare, qofte kjo edhe rroge lufte po deshet..!
Askush nga ne nuk foli muajin e pare apo te dyte, bile nuk folem edhe kur kaloi i treti muaj, por jo me.
Ne jemi qytetare shqiptare dhe kerkojme te drejtat tona, sidomos tani qe 90% e puneve dhe bizneseve te tjera jane hapur. Per te bere me te qarte shqetesimin tim, dua t’ju them, se akoma nuk dime kur dhe a do te filloje profesioni yne te lejohet, padiskutim duke respektuar masat, njelloj edhe si bizneset e tjera (ne shume raste mbledhin me teper njerez bashke ne nje vend te mbyllur..), te cilat vazhdojne te funksionojne fale Zotit dhe hapjes, duke perjashtuar koncertet dhe dasmat, si te ishin burimi i infeksionit..!
Nuk e kuptoj: – pse dy standarte per te njejtin problem? Cfare ndryshon mes nje lokali plot me njerez qe pine birra dhe te njejtit lokal qe ka edhe muzike live?
Cfare ndryshon ndermjet nje fasonerie me 300 apo 400 punenjes me nje lokal ku kendohet?
Raste per te bere krahasime te ketij dy standartizimi me problemin ka mjaft, por kjo nuk eshte me e rendesishmja, ka edhe zgjidhje alternative…! Me e keqja nga gjithcka tjeter per mua eshte PERJASHTIMI..! Te ndihesh i perjashtuar dhe krejtesisht jashte vemendjes te nje qeverie, te qeverise tende ne fund te fundit, duhet ti besh pyetjen vetes: cfare kam bere? Mos ndoshta profesioni yne, ne kengetaret dhe artistet e vetepunesuar nuk jemi te denje per te pasur pak vemendje dhe jo perjashtim, injorim te drejtash, deri ne fjali, si, “rini urte ju e mos flisni..”!!
Vertet artistet e suksesshem (dhe jane shume pak), paguhen mire ne koncertet e tyre, por ata nuk punojne c’do dite, jane ne pritje te kerkeses dhe ofertes dhe suksesi ne pagesat e tyre varet nga gjendja dhe momenti ku ata ndodhen! Pra, duhen edhe shume shpenzime per te krijuar e interpretuar kenge te reja, padyshim edhe klipet, studiot, veshjet, personazhet etj etj.
Artistet e niveleve te larta kane gjithe te drejten e Zotit ti gezojne frutet e talentit dhe punes se tyre. Ata jane me te miret dhe si ne c’do profesion duhet dhe jane te privilegjuar! Ata prekin shpirtin e njerezve, ndjenjat e tyre dhe kur arrine te depertojne ne keto permasa, shpesh behen edhe te adhurueshem..! Ky eshte ARTI..! Kjo eshte fuqia hyjnore qe ARTI percjell tek njerezit!
Padyshim, qe edhe koha, frymezimi, faktoret familjare e psikologjike, pse jo edhe mosha here – here, luajne rol te madh ne jeten artistike dhe gjendjen qe kalon artisti.
Mos harrojme edhe “demet e fames”!
Te jesh i famshem apo person publik nuk eshte gjithmone bukur! Me besoni per kete gje.
Natyrisht, ka shume benefite dhe gjera te bukura te cilat kur jemi te rinj lusim Zotin ti arrijme dhe ti bejme realitet, por ka edhe probleme, sidomos per ata qe kapin majen!
Personalisht, jo vetem si kengetar dhe si njeri qe gjithe jeten ja kam dedikuar muzikes, por si qytetar i Republikes te Shqiperise kam te drejten time, mbas tre muaj e gjysem ne harrese te kerkoj vemendjen dhe reagimin e ministrise te kultures dhe te qeverise shqiptare, per pyetjet dhe temat e parashtruara me lart.
Artistet shqiptare (shumica e tyre) jane te perjashtuar edhe nga te drejtat e tyre autoriale qe per cudi nuk diskutohet fare! Po kjo eshte nje ceshtje tjeter qe meriton vemendje te vecante.
Sa i perket koncerteve qe domosdoshmerisht duhet te fillojme, mund te jene me te vogla dhe padyshim te monitoruara edhe nga njerez te autorizuar nga shteti. Nuk po pretendojme per kocerte te medhaja, te veshtira per tu manaxhuar, por hapesira me 200 – 300 persona ka sa te duash ne teritorin shqiptar dhe me kushte shume me te mira se fasonerite apo punishte te mbyllura.
