Një superkompjuter japonez tregoi se lagështia e ajrit mund të ketë një efekt të madh në shpërndarjen e grimcave të virusit, duke treguar rreziqe të rritjes së infeksionit të koronavirusit gjatë muajve të dimrit.
Gjetja sugjeron që përdorimi i lagështuesve mund të ndihmojë në kufizimin e infeksioneve gjatë kohës kur ventilimi i dritares nuk është i mundur, sipas një studimi të lëshuar të martën nga gjigandi i kërkimeve Riken dhe Universiteti Kobe.
Studiuesit përdorën superkompjuterin Fugaku për të modeluar emetimin dhe rrjedhën e grimcave të ngjashme me virusin nga njerëzit e infektuar në një larmi ambientesh të brendshme.
Lagështia e ajrit më e ulët se 30% rezultoi në më shumë se dyfishi i sasisë së grimcave krahasuar me nivelet prej 60% ose më të larta, treguan simulimet.
Studimi gjithashtu tregoi që mburojat e qarta të fytyrës nuk janë aq efektive sa maskat në parandalimin e përhapjes së stërklave. Gjetje të tjera treguan se gjatë darkave, njerëzit janë më të rrezikuar krahasuar me orët përtej tryezës, dhe numri i këngëtarëve në kor duhet të kufizohet dhe të ndahet, citon Reuters.
Ka pasur një konsensus në rritje midis ekspertëve të shëndetit që virusi COVID-19 mund të përhapet përmes ajrit. Qendrat e SHBA.-së për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve (CDC) rishikuan udhëzimet e saj këtë muaj për të thënë që patogjeni mund të qëndrojë në ajër për orë të tëra.
Ekipi hulumtues Riken i udhëhequr nga Makoto Tsubokura ka përdorur më parë super kompjuterin Fugaku për të modeluar kushtet e infektimit në trena, hapësira pune dhe klasa.
Veçanërisht, simulimet treguan se hapja e dritareve në trenat e udhëtarëve mund të rrisë ventilimin nga dy deri në tre herë, duke ulur përqendrimin e mikrobeve të ambientit.
