Nga Andrea Vangjeli:
Rudina ishte në moshën 17 vjeçe kur u njoh me Aldon.
Aldo ishte 20 vjeç dhe punonte si barist në një lokal luksoz.
Rudina shkonte shpesh me shoqërine te lokali, dhe aty u njoh me Aldon.
Filluan të dilnin xhiro edhe vetëm. Ja shprehën dashurin njeri-tjetrit.Kur Rudina ju tregoi në shtëpi për dashurine e saj, ata nuk e pritën mirë.U interesuan për Aldon dhe kur e morën vesh që ishte nga fshati i kërkuan Rudinës të mos e takonte më. Por Rudina me Aldon duheshin dhe takoheshin fshehurazi.
Të vëllezrit e kuptuan dhe një ditë shkuan për tu sqaruar me Aldon. Aldo i priti me qetsine që e karakterizonte por ata nisën te shanin dhe te kërcënonin. Kur Aldo ju tha që unë s”heq dorë nga Rudina ata e sulmuan me grushta e shqelma. Në fillim vetëm po mbrohej nga goditjet. Nuk po reagonte.por kur ata nuk pushonin së godituri,Aldo rrëmben një shishe birre e dhyen dhe ja ngul njërit nga vëllezërve në qaf.
I la të vëllezrit e Rudinës në loka,dhe iku u dorzua në polici. Lajmi mori dhenë. Kur e dëgjoi Rudina u shokua fare.Vëllai i saj shpëtoj nga vdekja,por mbi Rudinën u shtua dhuna presioni. Aldon e dënuan me pes vjet heqje lirie. Në këtë ko familja e Rudinës donte te martonte Rudinën me një burr të divorcuar. Ca nga kjo dhe ca nga burgosja e të dashurit,Rudina po shkonte drejt depresjonit. Një ditë,mori guximin dhe i nis një letër Aldos.
Ndër të tjera i thotë se:
Unë do të jem e jotja për jet.
Nuk martohem kurr.
Për të shpëtuar nga dhuna dhe presioni i familjes që donin te fejonin,Rudina mori vendimin ekstrem.
Shkoi dhe u vesh murgesh.
Dhe pse e veshur me rrobat e murgeshës,zemra e saj lutej dhe rrihte për Aldon
Aldo mbas pesë vjetësh lirohet nga burgu.
Nuk duroj dot dhe pyeti ku ishte Rudina.
Kur mori vesh lajmin u mërzit shumë.Më kot kërkoi se ku ish veshur murgesh,por askush se dinte.
Nga frika se mos vëllezrit e Rudinës hakmereshin,ikën emigron në Itali.
Ju fut punës dhe për dy vjet blen një restorant në Itali.Në atë qytet ishte dhe qendra e murgeshave ku ndodhej dhe Rudina,por asnjeri nuk e dinte këtë koiçidenc.
Një mbasdite Aldo ish ulur jashtë restorantit.Dy metra larg ishte tortuari ku kalonin qytetarët.
Me syzet mbi sy Aldo po sodiste lëvizjen e qytetarëve.Shikon që po afroheshin tre murgesha.posht syzeve filluan ti dilnin lot.Kujtoi Rudinën e tij.
Me këto kujtime njëkohësisht po afroeshin dhe murgeshat.
Kur ato ishin para tij,Aldo u çua me vrull.
Në veshin e tij dalloi zërin e Rudinës.
Po po zërin e saj nuk mund te harronte.
U vu nga mbas murgeshave dhe kur ish pran tyre foli.
Rudin,Rudin.
Të tria kthyhen kokën,por Rudina e njohu dhe ajo zërin e Aldos.
U kthye dhe vrapoj drejt Aldos.
Nuk pyeti për rrobën e murgeshës,por ju hodh në qaf.Filluan të putheshin në mes të rrugës.
Shoqet e Rudinës u stepën.
Mbasi kaluan disa minuta mes përqafimesh e puthjesh,Rudina ju flet shoqeve.
Më falni po unë rigjeta dashurin time.
Ju hodhi shamiun e murgeshës dhe ju tha.
Unë kur humba Aldon ju dedikova zotit,por zoti ma ktheu prap dashurin e humbur.
Kështu Rudina la tempullin e murgeshave dhe shkoi te shtëpia e Aldos.
Dhe sot jetojn të lumtur.
Kur dashuria është e sinqert,zoti të ve në prov,por gjithsesi është prania e tij dhe që të ndimon.
