“Urori që ndezi flak” – Poezi nga Xhaxho Plaku

-“URORI QË NDEZI FLAK “-
********************************************
Vjen një ditë numuron vitet .
Se vet Jeta ka një Cak .
Zjarri përbrënda venitet .
Është moti që ndihesh Plak .
********************************************
Zjarri që dikur valonte .
Pse u shua u bë Hi .
Mos vallë prushin ma gulonte .
Një qeskë që mbaja një Gji .
********************************************
Për Qeskën lëkurë Kaprolli .
Pse papritur ndjeva mall .
Mos më kërkon Karakolli .
Pse më ftoh kaq shumë ky Stërrall .
********************************************
Spyesja Furtunë a Erë .
As për Borë e për Rrebesh .
Isha mësuar pa lerë .
Ta ndizja Zjarrin në shesh .
********************************************
Po tani Zjarri ku shkoi .
Mos është tretur nëpër Bor ?
Eshka Stërrallin mbuloi .
Pret ta godas ky Uror .
********************************************
E ndiej prap një valë të nxehti .
Dhe pse takati mu veshk .
Me qeskën loz kukafshehti .
Loz me Strrall e loz me Eshk .
********************************************
Sa herë shiun kam sfiduar .
Kam sfiduar dhe acarin .
Me një Strrall e një Uruar .
Në llohë kam ndezur Cigarin .
********************************************
Do ndez zjarr të ngroh udhëtarët .
Pleqërinë do ta qesh .
Tymi le t’mi thajë trarët .
Mbase ngroh ndonjë Mikesh .
********************************************
Plaça Mikeshën ç’e pata .
Unë smbaj dot Strrallin në Dor .
Pres të erret të bjerë Nata .
Ta dorëzoj këtë Uror .
********************************************
1* – uror = masat
2*- eshk = lëndë djegëse që gjëndet në trungjet e pemëve në formë kërpudhe.
3* – stërrall = gur me ngjyrë me që në fërkim me hekurin lëshon shkëndia’-Xhaxho Plaku